Tast en taal, eerbied en welsprekendheid.

Als het goed is leren we vanaf heel jonge leeftijd dat we niet overal aan mogen zitten, dat niet alles van ons is en toegeëigend mag worden kortom, dat er zoiets bestaat als mijn en dijn en we dus niet alles kunnen bezitten. En we leren ook dat we voorzichtig moeten zijn met ons speelgoed en andere spullen omdat ze breekbaar en kwetsbaar zijn en ze kapot kunnen gaan wanneer we er grof, verkeerd of bruut mee omgaan en we er iets van vragen of verwachten wat niet mogelijk is of niet de bedoeling ervan is. Zo leren we eerbied te krijgen en te hebben voor alles wat we aanraken, vastpakken of beethouden. En zo leren we ook eerbied te hebben wanneer we op latere leeftijd met andere mensen omgaan en leren we dat we ook niet zomaar aan een ander mens mogen zitten, een ander beetpakken of aanraken of iets van een ander te willen wat die ander niet kan of wil geven. Want ook een ander mens kan beschadigd worden, breken of stuk gaan door ons verkeerde gebruik van de tastzin. Ook mensen zijn kwetsbaar. Het zijn onze handen die ons dat leren. Een onontwikkelde of zelfs geperverteerde tastzin resulteert in gebrek aan eerbied. En dat gebrek aan eerbied is de bron van egoïsme en onachtzaamheid in hoe we met objecten, dingen en ook mensen omgaan. Dan denken we alles te mogen pakken, toe-eigenen, bezitten, gebruiken en dus misbruiken of betasten. Zonder eerbied wordt de tastzin orgaan van egoïsme en vervalt gebruik in misbruik. Dit oorspronkelijk gebrek aan eerbied werkt als een besmettelijke ziekte ook door in de taal die we bezigen. Onverschillig en achteloos strooien we dan de woorden rond zonder ons te bekommeren om waar ze terechtkomen en wat ze teweegbrengen. Maar ook woorden kennen de textuur van de grofheid, ruwheid en kunnen schuren, prikken, steken, snijden, krassen en dus pijn doen en de ander breken. Zoals we fysiek, tastend met mensen omgaan wanneer we het verschil tussen intimiteit en intimidatie niet meer kunnen onderscheiden, zo laat zich dat ook zien in de verhalen die we daarover aan elkaar denken te moeten vertellen. Tast en taal hangen nauw samen. Het discours heeft allereerst eerbied nodig want die leidt tot welsprekendheid. Niet alleen in de dagelijkse omgang met elkaar, maar ook op televisie en social media. Elon Musk had voor iedereen een huis kunnen kopen, maar kiest ervoor om zich Twitter toe te eigenen. Hopelijk met de bedoeling de eerbied in de taal, de welsprekendheid dus, een kans te geven.